Kaplica szpitalna
Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych „Drewnica” został założony w 1903 r. przez Warszawskie Towarzystwo Pomocy Lekarskiej i Opieki nad Umysłowo i Nerwowo Chorymi. Przez cały okres powstawania i rozwoju zakładu jego dyrektorem był jeden ze współzałożycieli, dr Karol Rychliński – obecnie ulica, przy której znajduje się szpital, nosi jego imię.
Większość istniejących do dziś szpitalnych pawilonów zbudowano dzięki ofiarności społecznej oraz darczyńcom – m.in. znanej filantropce Eugenii Kierbedziowej, która ufundowała kaplicę szpitalną.
Kaplica mieściła się w pawilonie IV „Kierbedź”, oddanym do użytku w 1915 r. W latach 50. władze polityczne wielokrotnie podejmowały próby jej zlikwidowania, jednak dzięki nieugiętej postawie m.in. dyr. Zdzisława Jaroszewskiego oraz pielęgniarek: Anastazji Rogali i Józefie Hapon, nie została ona zamknięta. Chwilowe złagodzenie nadzoru ideologicznego po 1956 r. umożliwiło przebudowę kaplicy.
W 1998 r. władze kościelne wyraziły zgodę na przeniesienie kaplicy na oddział rehabilitacji, dzięki czemu stała się ona bardziej dostępna dla pacjentów. 8 lutego 1999 r. bp. Kazimierza Romaniuk, ordynariusz warszawsko-praski, pobłogosławił kaplicę i nadał jej tytuł Matki Bożej Częstochowskiej.
W maju 2003 r., w 100. rocznicę powstania szpitala, oddano do użytku nową kaplicę, mieszczącą się zaadaptowanym na ten cel i wcześniej wyremontowanym zabytkowym budynku. Aktu pobłogosławienia dokonał bp Romaniuk. Kaplica ma status kaplicy półpublicznej. Odprawiana jest tam codziennie Msza św., a pieczę nad kaplicą sprawuje Pani Teresa Bierzejewska.
